Chapter 31

     Powiem szczerze opieka nad dzieckiem nie jest łatwa, oj nie. Gdy podpisywałam wszystkie papiery, które mówiły o tym że zgadzam się opiekować małą wmawiałam sobie, że będzie dobrze i wszystko pójdzie doskonale. Nawet nie wiedziałam jak bardzo się wtedy myliłam Nie wiedziałam też, że mieszkanie z Malikiem będzie tak niewygodne. Uwierzcie wychowywanie dziecka nie jest łatwe, gdy nie ma wsparcia drugiej osoby. Tak bardzo żałuję, że podpisałam to cholerstwo. Oczekiwałam jakiejkolwiek pomocy ze strony Zayn'a. Jak wiele błędów popełniłam w tak krótkim czasie ? Nawet nie jestem w stanie zliczyć. Mam nadzieję, że życie jakoś mi się odpłaci. Oh, nadzieja matką głupich.

     Przygotowując mleko dla Sophie staram się nie słyszeć odgłosów z piętra. Gdybym tylko wiedziała jak czarnowłosy się zmienił. Wiecie czego jeszcze nie jestem w stanie zliczyć ? Panienek wchodzących wieczorem i wychodzących rano. Mam dość szczeniackiego zachowania tego dupka. On to sobie wszystko zaplanował. Podłożono mi papier, machnęłam podpis i proszę, teraz masz wychowywać nie swoje dziecko ! W tym czasie ojciec pieprzy się z laskami poznanymi tego samego wieczora w swoim ulubionym klubie. Oto nowy pan Zayn Malik. Staram się nawet z nim nawet nie rozmawiać, unikam go jak tylko się da. Nie jest to łatwe zwłaszcza, że mieszkamy w jednym domu, a sypialnie mamy na tym samym piętrze. Jak dobrze, że ma tyle wolnych pokoi. Jeden z nich teraz należy do mnie, a kolejny dla Soph. Na szczęście Zayn nie miał oporów co do przerobienia jednego z nich na dziecięcy. Teraz nasze dziecko ma swoje królestwo. Nasze. Jakie to dziwne prawda ? Nie tak wyobrażałam sobie moją rodzinę. Chciałam wyjść za faceta, którego kocham urodzić mu zdrowie, śliczne dzieci i żyć z nim dłuugo i szczęśliwie. Czy o tak wiele proszę ? Oczywiście prawdopodobnie każda dziewczyna zrobiłaby zapewne wszystko by być na moim miejscu, nawet nie wiedzą jak to marzenie jest mylne. 

      Wreszcie. Na piętrze nastała cisza. Wzięłam małą na ręce, usiadłam z nią na kanapie i zaczęłam karmić butelką mleka. Nawet nie zwróciłam uwagi na schodzącą po schodach blondynkę, która gdy dotknęła paneli szybko pobiegła do korytarza. Poszła sobie, dziwne. Najwyraźniej Malik nie miał ochoty na całonocne zabawy. Kiedy maleństwo sobie pojadło, oparłam ją na swojej klatce piersiowej i poklepałam ją po pleckach, by się jej odbiło. W tym momencie salon zaszczyciła osoba Zayna. Szedł boso, powoli w nisko opuszczonych czarnych rurkach, bez koszulki z papierosem między wargami. Obdarzyłam go krótkim spojrzeniem, a następnie podniosłam się z kanapy. Do cholery ! To, że jest dupkiem, zasranym egoistą i dzieciakiem to nie oznacza, że już nie uważam go za seksownego i przystojnego. Zmierzając do kojca postawionego na środku salonu, odezwałam się cicho.

  -Ubrałbyś się i mówiłam ci żebyś nie palił, gdy Sophie jest w pobliżu...- położyłam małą delikatnie w łóżeczku.

  -A co pociągam cię, kocie ?- odpowiedział wypuszczając dym z ust.

     Zachłysnęłam się powietrzem, obdarzając Malika jedynie wrogim spojrzeniem. 

  -Ok, ok pójdę na taras...- mruknął bardziej do siebie i opuścił pokój. 

     Odprowadziłam go wzrokiem, a gdy się otrząsnęłam zaczęłam zbierać zabawki. Następnie, gdy maleństwo zasnęło, podreptałam na górę do swojego pokoju. Pozbierałam brudne ubrania do koszyka, a następnie odwiedziłam pokój chłopaka. Pozmieniało się w nim i to bardzo. W całym pokoju unosił się zapach tytoniu, oraz alkoholu. Pościel na łóżku pozwijana we wszystkie możliwe strony, a po podłodze walało się kilka ubrań. Wszystko to uwieńczała damska bielizna rzucona gdzieś w kąt pokoju, oraz na stoliku przewrócona i wyłączona niania elektroniczna. Istny bałagan. Pozbierałam ubrania, a ową bieliznę zabrałam i wyrzuciłam do kosza. Wszystkie ubrania zaniosłam do łazienki, a następnie wrzuciłam do pralki. Skoro mam trochę czasu to mogę posprzątać. Zeszłam z powrotem na dół, gdzie w salonie na kanapie rozwalony siedział Zayn z butelką piwa w ręce. Oglądał mecz. 

  -Zayn ?- szepnęłam unosząc brew do góry.

  -Nie przeszkadzaj mi teraz !- warknął nie odwracając wzroku od ekranu telewizora.

  -To chociaż przycisz, bo twoje pięciomiesięczne dziecko śpi !- nie wytrzymałam i krzyknęłam na niego.

     No i masz babo placek. Kiedy wydarłam się na Zayn'a z kojca rozległ się płacz.

  -No i widzisz co zrobiłeś ?- warknęłam i szybko podbiegłam do łóżeczka.

  -Ja ? To ty na mnie krzyknęłaś !- uniósł się.

  -No już dobrze Soph...- zignorowałam jego wrzask.

     Malik westchnął i opadł na kanapę, ponownie oddając się w ręce telewizora.

  -Możesz ją uciszyć ?- spytał wściekły na płacz małej po jakimś czasie.

  -Ją ?- spytałam zaprzestając kołysania.- Ją ?- prychnęłam ponownie.- Jesteś żałosny wiesz ? 

  -Co znów zrobiłem nie tak ?- przewrócił oczami.

  -Ty sobie kpisz ? To jest nasze dziecko ! Oboje powinniśmy się nią opiekować, a póki co to Sophie ma tylko mnie, a nawet nie jestem jej mamą !- byłam na skraju wytrzymania i byłam pewna, że za chwilę wybuchnę płaczem.

     Nie otrzymałam żadnej odpowiedzi, więc pokręciłam głową, prychnęłam i szybkim krokiem opuściłam salon, kierując się na górę. Weszłam do pokoiku małej i usiadłam na fotelu obok łóżeczka. Kołysząc się lekko, zaczęłam nucić jakąś melodię. Na szczęście Sophie uspokoiła się, a powieki same jej opadały. Gdy usnęła odłożyłam ją do łóżeczka i wyszłam zostawiając lekko uchylone drzwi, wiedząc że w każdym pokoju znajduje się niania elektroniczna.

I jest pierwszy rozdział drugiej części ! 

Tak wiem, że jest krótki, ale o to mi chodziło. Chciałam byście zapoznały się z nową sytuacją. 

Powiem tak. Będzie się działo w tej części ! :)

Mam nadzieję, że przez tą przerwę nikt się nie wykruszył i będziecie tak pięknie komentować jak część pierwszą :*

Dzięki za tak wiele wyświetleń, za każdego obserwatora, oraz za każdy komentarz (kocham wszystkie<3)

Ocenę pozostawiam Wam i do następnego <3

Kocham Was ! :*

Ps. Przepraszam za błędy, jeżeli są ! :)